Wat is het belang van zelfhulpgroepen voor cliënten met een dubbele diagnose?

Een literatuurstudie.

Samenvatting

Voor cliënten met een dubbele diagnose is in verband met hun complexe problematiek een beperkt aanbod aan specifieke zorg beschikbaar. In dit literatuuronderzoek worden de effecten van zelfhulpgroepen voor cliënten met een dubbele diagnose geanalyseerd. In de literatuursearch zijn onderzoeken geïncludeerd naar traditionele zelfhulpgroepen, dubbeldiagnosegroepen, op verschillende plekken in het hersteltraject (op zichzelf staand, gelijktijdig met een behandeling in de ggz of verslavingszorg, of na afloop van een behandeling), en met verschillende uitkomstmaten (zowel kwalitatief als kwantitatief). Uit onderzoeken naar zelfhulpgroepen omtrent verslaving blijkt dat deze abstinentie kunnen bevorderen en problemen als gevolg van drugsgebruik kunnen verminderen onder dubbeldiagnosecliënten, en dat cliënten door deelname aan de zelfhulpgroep beter kunnen omgaan met stressvolle situaties. Uit onderzoek naar dubbeldiagnosegroepen (zelfhulpgroepen voor mensen met een dubbele diagnose) volgen vergelijkbare resultaten. Daarnaast hebben deelnemers van zelfhulpgroepen over het algemeen minder last van psychische symptomen, en houden zij zich gemiddeld beter aan hun medicatievoorschriften dan dubbeldiagnosecliënten die geen zelfhulpgroep bijwonen. Dit is een positieve uitkomst, maar ook de meer subjectieve uitkomstmaten (kwaliteit van sociale contacten; motivatie en zingeving; algehele kwaliteit van leven; etc.) dienen niet uit het oog te worden verloren wanneer wordt gekeken naar de meerwaarde van zelfhulpgroepen.